Տանջանքից ու տառապանքից հուսահատ,
Փողոցներում կթափառես մոլորված
Ու կհարցնես անցորդներին քո հայացքով
Ինչի՞, ինչի՞ համար այսպես եղավ:
Գիտեմ, կգա մի օր, երբ դու,
Գլուխդ կառնես ձեռքերիդ մեջ հուսահատ
Ու հայացդք` հառելով լուռ երկնքին
Կասես, Տե՛ր իմ, ինչի՞ համար
Դու ինձ այսպես պատժեցիր:
Գիտե՞ս, քո այդ հարցի պատասխանը,
Դու կգտնես մեղավոր քո անցյալում
Ու, երբ թերթես քո անցյալի վառ էջերը
Կհասկանաս, որ քո ՄԵՂՔԸ ես եմ եղել:
Գո՞ւցե զղջաս այդ ժամանակ
Ու վերջապես դու հասկանաս
Որ այս կյանքում, երբեք ոչ ոք ու ոչինչ էլ
Անպատասխան ու անպատիժ չի մնացել ու չի մնա:
ՀԵՂԻԱՆԿ` Շ. Ա.
Отправить комментарий