ԱՐԵՎՍ ԴՈՒ ԵՍ

Արևն այրում է, իսկ տապը՝ խեղդում,
Բայց ես մրսում եմ, շարունակ՝  դողում:
Արևն անզոր է սիրտս ջերմացնել...
Արևս դո՛ւ ես, ու դո՛ւ կարող ես 
Տաքացնել միայն, ցրտից պաշտպանել,
Քո գրկում եմ ես ապահով միայն:

Տիրակալ սրտիս, ինչո՞ ւ ես այդպես
Անգութ ինձ պատժում,
Եկ միաձուլվենք ու դառնանք մեկ մարդ
Ինչպես արևն է, աշխարհում մեկ հատ:

                                                                                   ՀԵՂԻՆԱԿ  Վ. Ա.