Քո պատկերն այնքա՜ն խորն է մխրճվել
Սրտիս անկյունում,
Այնպե՜ս ամուր է կառչել ինձանից,
Վիճում եմ անվերջ, փորձում համոզել
Որ պոկվի ինձնից, գնա՜, հեռանա...
Բայց որքան շատ եմ նրան հեռացնում,
Այնքան ամուր է նա ինձ սոսնձվում:
Հեղինակ՝ Աննա
Отправить комментарий